Overal waar ik met Daan ben roep ik haar als ik een beestje zie. Vlak voor het slapen gaan als het schemert en er vleermuizen over onze tuin vliegen, als het weer warmer wordt en de tuin vol zit met lieveheersbeestjes, als we langs een slootje rijden en er 9 kleine eendjes voorbij zwemmen, als er een rups binnen over de vloer loopt, als ik een jonge muis uit de bek van een van onze katten heb gered, als er een dode vleermuis op het terras ligt, als er een verdwaalde kikker in ons zwembadje zwemt en ook als er een vuursalamander op het voetpad zit. Ik kan het niet laten en wil het haar allemaal laten zien. Zo ook op het strand, afgelopen zaterdag waren we nog maar net op het strand en het eerste dat Daan wilde doen was zwemmen. Nog voordat ik had nagedacht over de temperatuur van het zeewater (rond de 15 graden) had ik haar al beloofd om te gaan zwemmen. Ja ja lekker slim weer. Terwijl we al een paar minuten in het water zijn komt er ineens een kwal voorbij drijven. In mijn enthousiasme riep ik (wederom zonder eerst na te denken) gelijk Daan: 'Daan kijk eens een kwal!' Oeps met dit beest deed ik haar duidelijk geen plezier, ze rende gelijk het water uit. Daan had meteen voor de rest van de dag genoeg gezwommen. Mijn niet zo slimme actie was achteraf toch nog niet zo dom, ik denk dat ik mezelf onbewust van onderkoeling heb gered.