Van de week was Juul nog geen minuut wakker en gelijk liep ze al met haar zonnebril op. Zo grappig om te zien, net wakker, pyjama nog aan, haar nog door de war en dan lekker met je roze zonnebril op je boterhammetje eten. Deze foto deed me ineens aan vanochtend denken. Juul wilde na twee happen haar brood al niet meer. Met veel moeite kreeg ik het voor elkaar dat ze toch weer ging eten, maar al na de eerst volgende hap spuugde ze haar boterham uit. Ik heb 's ochtends niet altijd evenveel geduld en vanochtend ook nog eens weinig tijd omdat ik op de fiets naar mijn werk moest. Ik pakte de uitgespuugde hap en duwde hem bij Juul terug in haar mond. Gelijk spuugde ze hem weer uit en met een uiterst verontwaardigd gezicht snauwde ze naar me: 'Niet proppen papa!' Weer pakte ik het stukje brood op en herhaalde mijn actie. Ook Juul herhaalde stug haar actie en spuugde hem weer uit, gevolgd door de verontwaardigde blik en weer de tekst: 'Niet zo proppen papa!' Zo leuk om je eigen teksten op die manier weer eens terug te horen, kleine papegaai. Maar wat is het toch weer lastig, terwijl je heel erg je best doet serieus je punt te maken, om niet ontzettend in de lach te schieten. Ik ben blij dat ik me nooit lang aan zulke momenten kan storen en er snel de lol van in zie. Tsja wat wil je ook, ze is twee, veel te bijdehand en heeft bijna overal maling aan.