Vandaag met mijn maatje Daan naar de efteling geweest.

'He de efteling, dan ben je zeker ook wel in het sprookjesbos, de bootjes, de pagode, het doolhof, monsieur cannibal en de carrousel geweest?'

'euh nee.' De dag begon, zoals de vorige keer, met het schip, na twee keer helemaal in de punt te hebben gezeten mocht ik er uit. Door naar carnaval festival, ook daar twee ritjes. Een keer is schijnbaar niet genoeg op die leeftijd. Vervolgens naar droomvlucht. Hier maar liefst vier keer achter elkaar in. Het was rustig en eerlijk is eerlijk het is ook wel erg mooi. Toen door naar lavenland, in rap tempo de speeltuin door met als doel de glijbaan midden in lavenland. Na een keer of tien van de glijbaan geweest vervolgde we onze weg naar de zweefmolen. Ook daar was een keer niet genoeg. Na drie keer zweefmolen gingen we verder. Villa volta was ons volgende doel. Daan was er nog nooit geweest en ik had haar overtuigd dat het wel gaaf was. In het begin vond ze het niet zo leuk, het was ook best indrukwekkend, een spannend verhaal, in een donker oud huis. Ik dacht dus 'dat zal wel gelijk de laatste keer zijn', maar toen het verhaal was afgelopen en we in de kamer zaten die rond begon te draaien was ze verkocht. Je raadt het al, ook hier was een keer niet genoeg.

Uiteindelijk zijn we twaalf keer achter elkaar in villa volta geweest, de eerste 5 keer netjes in de rij wachten en vijf keer hetzelfde verhaal van Hugo en zijn Bokkenrijders aanhoren. Na een korte rookpauze, vooral bedoelt om mijn evenwichtsorgaan even wat rust te gunnen, zijn we opnieuw in de rij gaan staan. Daan kon er maar geen genoeg van krijgen. Alleen voor een zesde keer 10 minuten lang naar Hugo luisteren kwam mij nu wel aardig mijn neus uit. Ons geluk was dat het vanwege de regen ondertussen erg rustig was geworden. De daarop volgende zes keer zijn we gewoon blijven zitten, niet netjes meer in de rij en thank god ook geen Hugo en de Bokkenrijders meer.

We zouden de dag afsluiten met droomvlucht. Je raadt het al, niet een keer, niet twee keer, maar gewoon nog even vijf keer.

Deze hele dag is zo'n zes keer onderbroken voor een plaspauze. Want ja je moet toch wel consequent blijven. Onze enige uitzondering vandaag was het friet eten, dat was na een keer wel genoeg. Blij toe. Het was niet goed gegaan denk ik als ik meer frieten had gegeten met twaalf ritjes villa volta. Ik had dan waarschijnlijk een spoor door de efteling getrokken waar Hans en Grietje jaloers op zouden worden.