Twee dagen terug kwam Daan een beetje sip uit haar bed. "Goeiemorgen Daan, lekker geslapen?" vroeg ik haar. Het antwoord was kort en bondig: "Nee" zei ze heel serieus "ik heb gedroomd dat Ome Willem Juul veranderd had in een koekje". Dat ik gelijk hard moest lachen werd niet op prijs gesteld. Het was niet grappig, het was een nachtmerrie. Ik kon het niet laten en wilde toch nog wel even weten wat voor koekje Juul geworden was. "Een appelkoekje" kreeg ik te horen en weer moest ik lachen. Het blijft fascinerend hoe je het voor elkaar krijgt om soms van die vreemde dingen te dromen.

Ik was iig allang blij dat Ome Willem Juul in een koekje had veranderd en niet in zijn favoriete broodje.