Opa & oma zijn weer in het land. Vandaag waren we bij ze op visite. Vlak voor het eten konden we het niet laten en zijn we nog even een stukje over het strand gaan lopen.

Mijn moeder heeft een hond, Ushi. Ushi is heel lief en ontzettend rustig. Behalve als ze op het strand komt. Je ziet Ushi normaal nooit rennen, maar eenmaal op het strand is ze niet te houden. De eerste 10 minuten rent ze als een dolle zigzaggend door het zand.

Bij Daan gaat het precies hetzelfde. Als we vanaf de parkeerplaats naar het strand lopen en er bijna zijn vraagt ze altijd of ze alvast mag rennen. 'Tuurlijk mag je rennen, je weet de weg'. Ook Daan rent de eerste minuten alleen maar zigzaggend over het strand, op volle snelheid. Tussen door laat ze zich geregeld vallen. Na minder dan een minuut zit ze al helemaal onder het zand. Weer of geen weer, het maakt haar niet uit. Zo ook vandaag, er stond een harde, ijskoude wind, maar het deert haar niet. Ze vroeg zelfs nog of ze haar schoenen uit mocht doen.

Het viel me nog mee, meestal vraagt ze in de winter nog of ze mag zwemmen, deze keer kwam die vraag alleen van Juul.