Daan was toe aan een nieuwe fiets. Een tijdje terug had ze samen met Amber een kleine omafiets gezien. Ze was er helemaal wild van. 'Die wil ik mama!' Amber had gevraagd wat voor kleur ze mooi zou vinden, geheel tegen de verwachting in was haar antwoord: 'zwart, net als jij.'

Na een korte zoektocht op internet was het gelukt om een 20 inch omafiets te vinden. Het leek ons een goed plan om de fiets alvast voor haar verjaardag te geven. In eerste instantie hadden we hem laten bezorgen via TNT. Helaas bleek dat de fiets beschadigd was geraakt onderweg. Uiteindelijk met de fietsenwinkel afgesproken dat ik de beschadigde fiets zou terug brengen in ruil voor een andere.

Toen ik 's avonds laat terug kwam met de fiets, leek het ons wel een leuk idee om hem stiekem naast haar bed te zetten. We waren zo benieuwd naar haar reactie als ze 's ochtends wakker zou worden. We stonden net op het punt om te gaan slapen toen we Daan haar slaapkamerdeur hoorde. Shit, dan zal ze nu ook wel de fiets gezien hebben. Ze kwam de trap af en moest naar de toilet. Met een slaaphoofd liep ze langs ons en groette. 'Hoi pap, hoi mam.'

We waren zeer verbaasd, ze begon namelijk niet over de fiets. Zou ze hem niet gezien hebben? Dat kan toch haast niet, je struikelt er zowat over. Daan was klaar en ging weer naar boven. We konden het niet laten en toen we haar deur weer hoorde dichtslaan liepen we achter haar aan. Ze lag al weer in bed en was verbaasd dat we haar kamer in kwamen. 'Wat komen jullie doen, komen jullie me samen naar bed brengen?' 'We komen je nog even een kus geven', antwoordde ik. Nog reageerde ze niet op de fiets, die 50 cm van haar bed af stond. Met haar slaaphoofd had ze die nog steeds niet zien staan.

De volgende ochtend kwam ze onze kamer in. Netjes goeiemorgen, maar weer niks over de fiets. Zou ze het dan nog niet gezien hebben? Dan maar terug naar haar kamer sturen met een smoes. 'He, Daan volgens mij heb ik mijn horloge op jouw kamer laten liggen, ik denk vlak voor de kast op de grond.' Ze stond op en had er kennelijk geen problemen mee om even voor mij naar boven te lopen. Voor de zekerheid herhaalde ik, 'ik denk dat hij op de grond ligt, vlak voor je kast.' Vervolgens reageerde zij, 'oh je bedoelt naast die fiets?'

Wat een droge reactie, we lagen helemaal dubbel. Ze had hem toch gezien. Blijkbaar vond ze het niet vreemd, zo op zolder naast haar bed een nieuwe fiets. Eenmaal beneden met de fiets was ze erg enthousiast, kijk nou heb ik ook snelbinders en nou heb ik ook zo'n standaard. En ik heb zo'n ding dat als je fietst je lamp gaat branden. Vol trots heeft ze de rest van de dag iedereen die ze tegen kwam haar fiets laten zien.

Het ziet er zo schattig uit, Daan op haar mini omafiets.